Maandelijks archief: april 2015

Curacou , de therapie

Woensdag 22 april 2015 is het eindelijk zover! We stappen met zn zevenen (opa en oma zijn ook gezellig mee), 6 grote koffers, 7 stuks handbagage, een stoel voor Jaimie en Jaimies kinderwagen op het vliegtuig naar Curacou.

Ruim 1 1/2 jaar geleden hebben wij de reis al geboekt. Om Jaimie de dolfijnentherapie te laten volgen op Curacou. In de tussentijd hebben we Stichting Jaimie opgezet. Inmiddels zijn daar vele donaties voor binnen gekomen, heeft Stichting Dolfinn uit Heiloo een deel van de therapie vergoed voor Jaimie, hebben we een benefietdiner georganiseerd en konden we de volledige reis betalen van de Stichting.

Na een reis van 10 uur (uur vertraging op schiphol) aangekomen op het vliegveld van Curacou, geen assistentie(wat er wel zou moeten zijn), door de douane geloodst, staande met alle bagage, zonder bagagekarretjes, buiten het vliegveld gekomen, in de bus op naar het hotel, de Dolphin Suites. Daar aangekomen rond 20.30 plaatselijke tijd(6 uur tijdsverschil, midden in de nacht dus voor onze begrippen), direct naar de kamer, even bijkomen en iedereen heerlijk op bed. De kindjes hebben het super gedaan de hele reis, uiteraard wel met wat huilbuitjes tussendoor, vechtend tegen de slaap, maar overall ging het prima.

Donderdag ochtend 4 uur was de eerste wakker, na een uurtje volgend door de andere 2. Om 5 uur zaten we gezellig met zn allen in de woonkamer. Om 6 uur maar even een wandelingetje naar het strandje om de boel alvast een beetje te bekennen. We hebben vrij toegang tot het sea aquarium waar de we komende dagen toch wel 2x per dag minimaal even naar binnen gaan. Onze komende dagen bestaan uit beetje zwemmen in het zwembad, beetje zwemmen in de zee, bezoekje aan de dierenvriendjes, even de verfrissing opzoeken in de hotelkamer, vervolgens weer een wandeling over de boulevard. Ik moet zeggen… er zijn ergere dingen om je dag door te komen ;). Zaterdags nog een bezoekje gebracht aan Willemstad en zondags een koningsborrel genomen op het Wet en Wild feest van mambo beach.

Maandag 27 april een terechte feestdag. Jaimie start met zijn eerste therapiesessie. Om half 7 staan we op (zal je net zien, Jaimie lag nog heerlijk te slapen). Ontbijten, aankleden en om 7.15 de deur uit om om half 8 verwelkomd te worden bij het CDTC (Curacou Dolphinn Therapy Center). Eerst was er even een kennismaking, een intake met ons, de doelen werden vastgesteld en vervolgens gingen ze direct aan de slag met Jaimie. Na een half uurtje kwam hij naar buiten in zijn mooie wetsuit en ging hij richting “de dok”. Hij heeft Bibi als therapeut en Kanoa als Dolfijn. Samen met de dolfijntrainer en stagiaire zaten zij aan het dok en voor we het wisten lag Jaimie in het water. Hij was samen met Bibi en Kanoa oefeningen aan het doen, rondjes zwemmen, aaien… maar vooral aan het genieten. Wat super mooi was om te zien dat Kanoa Jaimies hoofdje om hoog duwde, in de zin van: hoofd omhoog houden!
Wat deed hij het goed. Wat is het fantastisch mooi om te zien!! Hoe Jaimie reageert, hoe Kanoa reageert, hoe de therapeuten en iedereen van het CDTC zich bekommert om jouw kind(jes). Heel gaaf!

DSC_6207

Na een uur in het water te hebben gelegen, gespeeld, geoefend en gezwommen te hebben is het tijd om te gaan douchen, aan te kleden en na te bespreken met Bibi hoe het is gegaan. Ze waren zeer tevreden, Jaimie deed het erg goed. Het was wel een beetje koud voor hem (morgen krijgt hij 2 wetsuits aan) en hij had het eventjes beetje moeilijk toen hij de 2e x (na zijn pauze op het dok) het water in ging, maar ook dat was gauw weer voorbij.

DSC_6201

Vervolgens heeft Jaimie een heerlijke dag gehad. Hij was relaxed, heeft lekker gegeten, op bed gelegen, in zijn stoel gezeten, gewandeld met opa, oma en Dex, bij de dierenvriendjes gekeken en nog even op het strand geweest. En vooral veel op zichzelf gezeten/gelegen. De avond ging hij heerlijk naar zijn bedje om vervolgens als een blok in slaap te vallen.

Vele indrukken van deze eerste therapiedag. Maar wat heeft hij genoten en wat hebben wij genoten. Sophie werd opgevangen door het broertjes en zusjes programma en heeft al veel mogen zien. Zij zal de komende weken mee mogen helpen op het dok, een dag dolfijnentrainer zijn, speurtochten gaan ze doen en ze zal veel meer leren over alle dieren in de zee. Ze vind het nu al helemaal geweldig! En dan gaan we ook nog een family slim doen, met zn allen het water in met Kanoa. En ook Dex wordt in het hele verhaal niet vergeten.

DSC_6204

Nu lekker slapen en op naar de volgende therapie dag. Eens kijken wat deze dag ons weer gaat brengen, maar vooral Jaimie.

Liefs van ons allemaal uit het heerlijke Curacou!

18 april, de Amstel Gold Race

Afgelopen zaterdag was het zover. De weken training moesten leiden tot een soepele 150 kilometer door het Limburgse land.  Vrijdags al aangekomen in Simpelveld, ongeveer 17 kilometer van de start in Valkenburg. Een uurtje losfietsen en alvast wennen aan het klimmen en dalen. Goed om even te doen!

Zaterdag rustig opgestaan en op de fiets naar de start. Ik bemerkte een lichte spanning. Fris was het ’s morgens, hoewel de zon al volop scheen.

En dan op weg. De eerste 50 kilometer was op de Geulemerberg na, redelijk vlak. Rustig peddelen, meerijdend in groepen. De bewegwijzering is prima, de wegen worden afgezet door vrijwilligers op grote kruisingen. Ik voel me net een echte coureur.

De tweede 50 kilometer worden al wat pittiger, met ‘lange’ beklimmingen naar Camerig en over de Vaalserberg naar het drielandenpunt. Na ongeveer 4 uur rijden voelen de benen even wat slechter. Tijd voor koffie met een broodje op een terrasje. Genieten!

En dan….. wat ik al in een eerdere blog geconstateerd had wordt werkelijkheid. Het venijn zit hem in de staart! Op de Fromberg, de Eijserbosweg en de Keutenberg (gedeeltelijk 22%) kom ik op mijn kleinste verzet keurig boven. En de afdalingen zijn dan een mooie beloning voor het werk bergop. Ik herstel goed en rijd makkelijk mee met groepjes tussen de heuvels in.

En dan als laatste de Cauberg, na een mooie afdaling richting Valkenburg linksaf slaan en dan gelijk weer bergop. De echte toppers rijden in 44 seconden naar boven, ik doe er 1 minuut 53 over. Maar de voldoening als ik eenmaal boven ben is groot! We zetten onze fietsen neer bij een grote bar om onze medaille op te halen maar doen eerst een biertje. Om vervolgens tot de conclusie te komen dat we nog niet bij de finish zijn……. We moesten nog twee kilometer verder! Dan toch bij de finish waar de volgende dag ook de profs eindigen. Ik voel me nog aardig fris aan de finish. Ik ben tevreden en trots!

Jaimie is een aantal keer langsgekomen zaterdag. Figuurlijk uiteraard. Ik draag mijn steentje bij en ook dat voelt goed. Zaterdag was een mooie dag, voor mijzelf en Jaimie. Iedereen bedankt voor jullie aandacht, aanmoedigingen, steun en uiteraard jullie sponsoring. Ik vind de betrokkenheid van jullie bij de ontwikkeling van Jaimie mooi om te zien, dat is wat Jaimie verder brengt zodat hij nog meer uit het leven kan halen!

Tot een volgende keer,

Robertunnamed

1 week voor AGR: over de laatste lange training

De afgelopen week weer twee keer op de fiets gezeten. Een korte training om de benen wat los te maken om vervolgens afgelopen zondag een laatste lange training te doen. Om precies te zijn:
· Duur: 4 uur en 40 minuten
· Aantal kilometers: 122,5
· Gemiddelde snelheid: 26,2 km per uur (volgens mijn teller, niet geijkt)
· Aantal pauzes: 2 (één van twee minuten om mijn gevallen krentebol te redden en op te eten en één van een halve minuut om mijn handschoenen weer aan te trekken)
· Aantal bidonnen drinken: 2
· Eten: twee krentebollen met kaas en twee fruitkick
· Zere benen na afloop: zeker

Gestart samen met zwager Marcel voor een rit van 2,5 uur waarbij we via Uitgeest richting Alkmaar, Schagerbrug, Burgervlotbrug, Groet, Schoorl, Bergen en Egmond weer terug in Castricum kwamen. Lekker keuvelen voor de wind en vanaf de helft de wind schuin tegen of helemaal tegen. En er was wind afgelopen zondag mensen! Na 2,5 uur ging Marcel rechtdoor richting Uitgeest en sloeg ik rechtsaf richting Heemskerk, IJmuiden om nog eenmaal het kopje van Bloemendaal aan te doen. En het eerste deel dat ik alleen reed was tegenwind. De benen voelden zwaar en eenmaal aangekomen bij de sluizen van IJmuiden heb ik serieus overwogen om te draaien en weer lekker wind mee naar huis te rijden. Met zere benen en een gangetje van 20 kilometer per uur tegen de wind in…… ik zat niet lekker op de fiets, dan weer de handen boven op het stuur, dan weer in de beugel. Oh ja, dat noemen ze afzien geloof ik…..

Toch doorgereden en na ruim drie uur was ik bij het kopje. Ik omhoog. Auw zeg, na drie uur een klimmetje rijden is toch echt iets anders dan na ruim een uurtje! Met een licht verzetje kwam ik rustig boven, onderweg voorbijgesprint door ziedende veertigers op dure fietsen. Lekker afdalen en beneden omgedraaid om nog een keer omhoog te gaan. En dat ging eigenlijk alweer makkelijker dan de eerste keer. Toch besloten om daarna het kopje te laten voor wat het is en terug te gaan. En terug naar huis had ik eigenlijk geen last meer van de benen. Ik ben er doorheen gekomen en dat geeft veel vertrouwen voor aanstaande zaterdag. Die laatste 27,5 kilometer frommel ik er ook nog wel bij!

Deze week nu echt aan de supercompensatie. Veel rusten en misschien nog een uurtje op de fiets. En dan gaat het zaterdag gebeuren. I’m ready.

Ik heb inmiddels mijn startnummer binnen: mijn nummer is 14571. Zie hieronder ook de mail, mocht ik hem toch nog vergeten dan kan één van jullie lezers hem vast nog doorsturen! Ik moet ook niet vergeten om spelden mee te nemen voor het zichtbaar dragen van het rugnummer. Zal je meemaken, volledig voorbereid en niet kunnen starten omdat je je nummer niet kan zien…….

image001

Als het goed is, ben ik ook te volgen op www.amstel.nl Het lukt me nu nog niet, maar je kunt dan op mijn startnummer zoeken en zien waar ik ben.

Volgende week een laatste blog met mijn ervaringen van mijn rit. Keep you posted!

2 weken voor AGR: over supercompensatie en intervaltraining

Ik heb deze week ongepland aan supercompensatie gedaan. Supercompensatie doe je normaal gesproken een week voor de koers die je rijdt. Dan neem je zoveel als mogelijk rust en train je heel licht. Ik ben onbedoeld alvast wat eerder ermee begonnen. Ik kan het ook heel goed; rust houden. En ik moet zeggen, de trainingen die ik gedaan heb deze week gingen behoorlijk lekker!

Robert

Twee trainingen heb ik deze week gedaan. Kort en gericht op interval. Eén keer op de mountainbike in het duin, en de tweede training was op de weg richting Bergen aan Zee. Daar heb je vanaf de rotonde een oplopend stuk van één a twee kilometer, met aan het einde een venijnig stukje omhoog. Heb ik twee keer van beide kanten gedaan. Op een zwaar verzet, blijven zitten en dan rustig blijven trappen. Goed voor de macht in de bovenbenen! Is ook goed te zien op mijn app, die ik vaak aanzet als ik ga fietsen. Groene en rode vlakken wisselen zich keurig af.

De eerste keer dat ik ‘omhoog’ reed, haalde ik een wielrenner in die al enige tijd voor mee reed. Toen ik dichterbij kwam zag ik dat hij in zijn ‘normale’ korte broek en op zijn instappertjes op ‘normale’ trappers (wel keurig met helm) toch een aardig tempo reed. Ik was hem al even voorbij, keek achterom en zag hem nog vlak achter me…… Ik moest nog behoorlijk doortrappen om hem te lossen op de ‘klim’! Zo zie je maar, je kan nog zo’n professionele uitrusting hebben, uiteindelijk zijn het toch de benen die de trappers laten draaien.

Terug door de duinen richting Egmond. Dokkerend over de klinkers voel ik me net Niki Terpstra op de Oude Kwaremont en de Paddenstraat. Op een klein verzet, snel draaien, machtig!

Robert4

Over uitrusting gesproken, ik ben de laatste weken wat aan het experimenteren geweest met mijn kleding. In het begin droeg ik veel mijn dikke ‘winterjas’, maar de laatste tijd draag ik meerdere lagen over elkaar. Eerst vier lagen: beenstukken, zweetshirt, koersshirt met korte mouwen, armstukken, koersshirt met lange mouwen en een ‘windstopper’ (dun jack zonder mouwen die wind tegenhoudt maar wel ventileert). Deze week drie lagen, zonder koersshirt met korte mouwen. Dit gaat goed, het is nog steeds warm genoeg. Je kunt je met meerdere lagen ook makkelijker aanpassen aan de weersomstandigheden. Ik verwacht namelijk dat het over twee weken nog wat fris zal zijn in de ochtend, maar dat de temperatuur zal stijgen in de middag. Kan ik me mooi nog ontdoen van één of twee laagjes!

Robert5

Voor zover weer, komende week nog werken aan de inhoud door langere ritten te doen.

Keep you posted!

3 weken voor AGR, over vooruit kijken en gelletjes

Nog 3 weken te gaan, afgelopen week heb ik niet zoveel gefietst als ik graag gewild had. Drukte op het werk betekende niet op de fiets heen en terug, wat al snel 2,5 uur aan werktijd kost. En in het weekend korter gefietst dan gepland. Het weer werkt ook niet mee deze dagen. Veel regen, veel wind. Zat vandaag nog Gent Wevelgem te kijken waar wielrenners gewoon van de fiets werden geblazen. Onstuimig maart…..

Wat ik dan wel heb gedaan? Anderhalf uur op de mountainbike. Lekker door de duinen tussen de Schotse Hooglanders en de wilde paarden door. Blijft genieten! Was samen met een vriend van me. Een sportieve jongen die moeite had om bij te blijven. Ik ben in conditie! Verder mannen van middelbare leeftijd vloekend langs me gehad omdat ik niet voor me zou kijken. Jongens……..
20150329_092340
Nu nog de laatste duurkilometers maken. Moet deze week beter lukken.

Vrijdag ook alvast de laatste Isostar voeding gekocht. Een grote pot poeder voor de isotone dorstlessing, twee pakken gelletjes en een stuk of vier repen met genoeg calorieën voor drie dagen stuiteren als je wilt. Daaraan zal het in ieder geval niet liggen! De kunst is wel om het ook allemaal op te eten tijdens de rit. Ik heb gemerkt dat dat toch wel discipline vergt. Iedere drie kwartier iets eten voorkomt hongerklop. Belangrijk!

Verder het parcours alvast bekeken. Na de eerste twee heuvels is het redelijk vlak. Het venijn zit hem (zoals zo vaak) in de staart. Het komt nu snel dichterbij. Zin in!

Keep you posted

image003