Auteursarchief: admin

Laatste dag op Curacao

En zo zit de hele therapiereis er alweer bijna op. Nu nog even lekker op het balkonnetje zitten en de laatste blog schrijven vanuit Curacao voordat we vanavond terugvliegen naar Nederland.

Wat een reis is dit geweest. Echt super gaaf!! En heel goed besteed. We hebben genoten met zn allen maar vooral voor Jaimie is dit een vreselijk goede zet geweest.

Zijn laatste week heeft hij weer super goed doorstaan. Het is hem niet makkelijk gemaakt, want er waait een vreselijk harde wind, wat echt uitzonderlijk is deze tijd van het jaar. Dus het was soms even aanpassen op het dok en hij golfde er aardig over heen in het water. Maar desondanks deed hij supergoed mee met alles.

DSC_6773

Zoals elke morgen begint hij eerst met een half uur binnen therapie. Dan zijn Bibi en Berdou bezig met het zitten van Jaimie, met verzwaarde vestjes zodat hij zich bewuster raakt van zijn eigen lichaampje. Ze spelen met knoppen, die ingesproken zijn met Ja en Nee zodat zij vragen stellen die hij kan beantwoorden met Ja of Nee. En wat was dat een gekke gewaarwording (we mochten 1 ochtendje meekijken) dat hij aangeeft wat hij wil. En heel duidelijk zelfs ook!!! Super mooi :). Vervolgens zijn ze ook bezig geweest met de prikkels op zijn handjes en voetjes. Hier blijkt hij toch nog wel aardig gevoelig voor te zijn, dus juist goed om deze te stimuleren. Wat ze binnen ook deden was omkleden voor het zwemmen. Ook dit ging middels rollen en meewerken, zelf het laatste stukje van zijn arm uit de romper, of juist in het broekje. En ook dat deed hij super goed!! Als laatste waren ze tijdens dit half uurtje (jaja gebeurd allemaal in een half uur) met zijn kijkgedrag. En hij kijkt je nu aan! En hoe blij is hij als we eventjes contact hebben met elkaar. We blijven ons verbazen in positieve zin.

DSC_6730

Omgekleed en wel gaan ze richting het water. Ze halen nog even een zwemvestje, Bibi maakt zich klaar voor het water. Ondertussen staat wij op ons plekkie klaar en mooi om te zien dat de Dolfijnen ons komen begroeten. Dichtbij laten ze zich even zien, snuitjes boven water om als het ware gedag te zeggen.

DSC_6499
Eenmaal aangekomen op het dok maken Bibi en Jaimie zich klaar om het water in te gaan, waar Kanoa al op ze ligt te wachten. In het water (een uur) doen ze allerlei oefeningen en Kanoa ondersteund ze daarbij. Jaimie ligt met zijn handjes op Kanoa voor de ontspanning, of ligt met zijn voetjes op Kanoa voor de prikkelverwerking. Ze zwemmen rondjes zodat hij de druk op zijn lijfje ervaart en zo bewust raakt van zijn eigen lichaam. Ze dansen rondjes met elkaar, Kanoa houdt zijn snuit bij zijn nekkie, dat hij zijn hoofdje omhoog moet houden, ze knuffelen, ze laten Kanoa springen en noem maar op.

DSC_6737

Halverwege het uur gaan Jaimie en Bibi even het water uit. Kan Kanoa even rusten en zij gaan verder met oefeningen op het dok. Jaimies mondmotoriek wordt gestimuleerd, soms ligt hij helemaal opgerold in de mat (net Sushi Jaimie) en geven ze extra druk (diepe druk). Ook zijn ze bezig met zijn kijkgedrag, prikkelverwerking en zijn buikligging zodat hij sterker wordt met zijn hoofd rompbalans. Daarna gaan ze weer het water in en vervolgen de oefeningen wat ik eerder beschreef. Aan het einde is het gedag zeggen in het ritueel, Kanoa die zwaait met zijn staart, Kanoa die kusjes komt geven, nog even zingen en dansen met elkaar en dan zit de watersessie er weer op. Bibi en Jaimie gaan vervolgens douchen en omkleden en ook tijdens dit gebeuren zijn ze bezig met oefenen.

Als ze vervolgens aankomen bij het gedeelte waar wij weer op ze wachten is Jaimie behoorlijk vermoeid. Hij gaat met Berdou naar binnen en Bibi bespreekt vervolgens met ons wat ze allemaal samen gedaan hebben deze dag en hoe het is verlopen. Berdou komt met Jaimie in zijn wagen naar buiten en kletst nog even gezellig mee.

En zo is de sessie van 2 uur weer voorbij op een dag. De volgende dag herhaalt het zich weer.
Jaimie begon de laatste dagen wat te pruttelen als hij het water in moest maar na een knuffel van Kanoa en het vele zingen van Bibi was hij al gauw snel weer tevreden.

DSC_6771

Jaimie heeft super veel geleerd deze 2 weken. Ik heb al de nodige dingen verteld en op deze voet is het ook doorgegaan.
Wat er bij is gekomen is dat hij alles begrijpt wat er gezegd wordt tegen hem en wat er om hem heen gebeurd!!! Het probleem is dat hij dat niet altijd kan uiten. Maar in de afgelopen 2 weken heeft hij wel degelijk meer laten zien, qua reactie als er iets gevraagd wordt, hij reageert met de ja/nee knoppen. Dit was voor ons toch wel even de kers op de taart!! We hebben het altijd al gezegd dat Jaimie veel meer begrijpt dan hij laat zien en dat is nu even dubbel en dwars beaamt. Super trots hier 😀

Ook zit hij nog steeds lekker in zijn kinderwagen of in zijn blauwe stoel. Hij kan heerlijk op de bank liggen of op bed. Hij valt rustiger in slaap, is veel meer ontspannen, houdt zijn hoofd beter in het midden, kwijlt minder. Hij kan zon en wind veel meer aan, vooral in zijn gezichtje. Hij geniet ontzettend van zand. Vooral lekker met zijn voetjes in het zand of wat je langzaam op zijn beentjes laat vallen. En vast nog vele andere dingen die teveel zijn om op te noemen.

Over een week of 2 krijgen we een rapport van de hele sessie met ook allemaal tips en aanbevelingen voor thuis. Ook al hebben we al veel dingen meegekregen om thuis te doen kan ik niet wachten op het rapport en thuis verder aan de slag te gaan.

Ik ga nog even lekker genieten van de laatste zonnestralen hier op het mooie eiland (het is nog maar half 9 in de ochtend dus nog vele uren te gaan gelukkig), de relaxedheid hier, het strand, zwembad… gewoon even niks hoeven doen.

DSC_6779

Hele fijne dag allemaal!!!! Liefs van ons

Alkmaar City Run 13 mei 2015

Zoals al eerder aangekondigd zullen Manouk (Breure), Jaimies oppas(PGB) en ik de komende Alkmaar City Run lopen voor Stichting Jaimie. We hebben al de nodige reacties mogen ontvangen en zo ook de sponsoring :D. Super veel dank alvast daarvoor, degene die vertrouwen hebben in ons lopen.
Manouk zal 10 kilometer lopen en ik hou het bij 5.

Maar wij lopen niet met zijn tweetjes voor de Stichting!!!!!

Mijn “Flebo” vriendin Anita Pater zal samen met haar vriendin Sandra Bult ook lopen. Zij lopen ook beide 5 kilometer. Nu werkt Sandra bij een kapsalon in Limmen, Marga’s Haarmode, daar hebben zij een donatie pot neer gezet voor Stichting Jaimie zodat klanten zouden kunnen doneren. Maar niet alleen dat doen ze, ze gaan (of hebben inmiddels) een dag geweid aan Stichting Jaimie en zullen dan bij elk geknipte klant een zelf een kleine donatie in de pot stoppen. Super leuk en mooi initiatief!!!!!

En dan nog onze vriend Michel Krul van bedrijf Milux. Ook hij zal 5 kilometer lopen voor Stichting Jaimie. Ik heb al vernomen dat ze met de “pet” rond zijn gegaan en al de nodige euro’s opgehaald hebben!!!

Al met al wordt het weer een mooie actie waarbij de nodige centjes opgehaald worden voor de Stichting!! Mocht je nog willen bijdragen aan deze actie kan je een donatie doen op bankrekening NL97RABO0300653786. De hoogte van het bedrag laten we geheel aan jou over. Alles is tenslotte welkom

Momenteel verblijven we nog op Curacao. Morgen heeft Jaimie zijn laatste dolfijntherapie sessie! Daar later meer over :)….

Liefs van ons

 

Eerste therapieweek

4 mei 2015

Jaimie zijn eerste therapie week met de dolfijnen zit er alweer op. Hij is vandaag zelfs alweer gestart met zijn tweede (en ook laatste) week.
Het is een hele mooie week geweest met vele mooie dingen die we hebben gezien bij , vooral Jaimie. Bibi(therapeute), Berdouw(stagiaire) en Kanoa(Dolfijn) hebben heel veel punten waaraan ze willen werken met Jaimie. Zijn hoofdbalans verbeteren, zijn zithouding verbeteren, zijn mondmotoriek verbeteren, aangeven wat hij wil (verbeteren), zijn prikkelverwerking verbeteren en dit is eigenlijk nog maar een greep van wat ze allemaal van plan zijn.
Je zal denken, maar ze zitten er toch maar 2 weken?? Dat dachten (en denken) wij ook. Maar als je ziet wat ze allemaal al bereikt hebben in 1 week therapie tijd!!! Echt super mooi, bijzonder en vooral gaaf.

Een voorbeeld: Jaimie vind het lastig om op zichzelf te zitten of liggen. Wat het voor ons wel weer lastig maakt qua “vrijheid”. Met een kindje op schoot of op de arm ben je toch wat beperkter. Op Schiphol aangekomen, stonden we met al ons bagage, kinderwagen en de buggy hebben we besloten dat we de buggy wel thuis konden laten. Want als we op pad zouden gaan zou Jaimie toch in de draagzak zitten en kon Dex wel in Jaimies wagen….

unnamed

 

Zie hier het resultaat!!! 😀
Jaimie zit veel meer en langer in zijn kinderwagen of in zijn blauwe stoel of hij ligt lekker op zich zelf op de bank of op zijn bed. En dat toch wel vele malen langer dan de 5 minuutjes die we gewend waren. Ook is hij heel erg aan het voelen met zijn handjes, zijn zijn handjes veel meer open, ontspannen en minder in “spasme” stand. Ook zijn beentjes zijn relaxter, met name zijn voetjes, teentjes gewoon netjes naast elkaar, zonder “kromme” teentjes.
Daarnaast is hij steeds meer aan het kijken. Kijkt je langer aan, zoekt echt het oogcontact.
Ook zijn ze bezig met knoppen, die geluid geven met Ja of Nee. Zodat hij aan kan geven wat hij wil. Elke ochtend zijn ze hiermee aan het spelen en stellen ze vragen. Hij geeft heel duidelijk aan wat hij wil. Even opstarten, maar als hij het door heeft slaat hij duidelijk op de Ja knop als de vraag wordt gesteld of hij met Kanoa wil gaan zwemmen. Vandaag heeft hij heel hard moeten oefenen in buikligging, die vond hij erg zwaar en ook dat werd beaamt tijdens de vraag of hij het moeilijk vond met een ferme slag op de Ja knop.
Het is zo super mooi om te zien wat er hier allemaal gebeurd. Nou zijn omstandigheden natuurlijk onwijs lekker hier. Warm weer, zonnetje, zon gemiddeld 30 graden elke dag. Iedereen is relaxed, het water is lekker om te zwemmen, de dolfijnen en de trainers/therapeuten/stagiaires zijn echt super lief!!!

DSC_6264

Zelf hebben we afgelopen zaterdag de Family Swim gehad. Sophie, Jack en ik mochten met Kanoa zwemmen zodat we min of meer konden ervaren wat Jaimie meemaakt. Wat een super gave en mooie beesten zijn het toch. We hebben onwijs genoten in het water. Mee mogen zwemmen met Kanoa, hij nam ons lekker het water mee door. Liet mooie sprongen zien, we hebben gezongen met hem, gespattert, gezwaaid…. zo mooi! Was echt genieten

DSC_6513

Sophie leert van alles over het zeeleven hier. Is haaien aan het aaien, eten geven aan de flamingo’s, zeekomkommers en zeesterren aaien, kan ons vertellen welke vis wat is. Is aan het snorkelen, flink aan het zwemmen (liefst de hele dag door). En Dex begint steeds meer woordjes te leren, zoals sleutel, auto, vis. Gaat steeds harder lopen, trappetje op en af (zijn er genoeg hier), heeft ook zelfs een haai geaaid.

Al met al zijn wij met zn allen onwijs aan het genieten hier! Mooi land, heerlijk temperatuurtje, relaxte mensen maar vooral het zien wat de therapie met Jaimie doet.

Liefs van ons alle 7 (want opa en oma hebben hun ticket verlengd en blijven hier tot wij naar huis gaan :)) Kus!!

 

 

Curacou , de therapie

Woensdag 22 april 2015 is het eindelijk zover! We stappen met zn zevenen (opa en oma zijn ook gezellig mee), 6 grote koffers, 7 stuks handbagage, een stoel voor Jaimie en Jaimies kinderwagen op het vliegtuig naar Curacou.

Ruim 1 1/2 jaar geleden hebben wij de reis al geboekt. Om Jaimie de dolfijnentherapie te laten volgen op Curacou. In de tussentijd hebben we Stichting Jaimie opgezet. Inmiddels zijn daar vele donaties voor binnen gekomen, heeft Stichting Dolfinn uit Heiloo een deel van de therapie vergoed voor Jaimie, hebben we een benefietdiner georganiseerd en konden we de volledige reis betalen van de Stichting.

Na een reis van 10 uur (uur vertraging op schiphol) aangekomen op het vliegveld van Curacou, geen assistentie(wat er wel zou moeten zijn), door de douane geloodst, staande met alle bagage, zonder bagagekarretjes, buiten het vliegveld gekomen, in de bus op naar het hotel, de Dolphin Suites. Daar aangekomen rond 20.30 plaatselijke tijd(6 uur tijdsverschil, midden in de nacht dus voor onze begrippen), direct naar de kamer, even bijkomen en iedereen heerlijk op bed. De kindjes hebben het super gedaan de hele reis, uiteraard wel met wat huilbuitjes tussendoor, vechtend tegen de slaap, maar overall ging het prima.

Donderdag ochtend 4 uur was de eerste wakker, na een uurtje volgend door de andere 2. Om 5 uur zaten we gezellig met zn allen in de woonkamer. Om 6 uur maar even een wandelingetje naar het strandje om de boel alvast een beetje te bekennen. We hebben vrij toegang tot het sea aquarium waar de we komende dagen toch wel 2x per dag minimaal even naar binnen gaan. Onze komende dagen bestaan uit beetje zwemmen in het zwembad, beetje zwemmen in de zee, bezoekje aan de dierenvriendjes, even de verfrissing opzoeken in de hotelkamer, vervolgens weer een wandeling over de boulevard. Ik moet zeggen… er zijn ergere dingen om je dag door te komen ;). Zaterdags nog een bezoekje gebracht aan Willemstad en zondags een koningsborrel genomen op het Wet en Wild feest van mambo beach.

Maandag 27 april een terechte feestdag. Jaimie start met zijn eerste therapiesessie. Om half 7 staan we op (zal je net zien, Jaimie lag nog heerlijk te slapen). Ontbijten, aankleden en om 7.15 de deur uit om om half 8 verwelkomd te worden bij het CDTC (Curacou Dolphinn Therapy Center). Eerst was er even een kennismaking, een intake met ons, de doelen werden vastgesteld en vervolgens gingen ze direct aan de slag met Jaimie. Na een half uurtje kwam hij naar buiten in zijn mooie wetsuit en ging hij richting “de dok”. Hij heeft Bibi als therapeut en Kanoa als Dolfijn. Samen met de dolfijntrainer en stagiaire zaten zij aan het dok en voor we het wisten lag Jaimie in het water. Hij was samen met Bibi en Kanoa oefeningen aan het doen, rondjes zwemmen, aaien… maar vooral aan het genieten. Wat super mooi was om te zien dat Kanoa Jaimies hoofdje om hoog duwde, in de zin van: hoofd omhoog houden!
Wat deed hij het goed. Wat is het fantastisch mooi om te zien!! Hoe Jaimie reageert, hoe Kanoa reageert, hoe de therapeuten en iedereen van het CDTC zich bekommert om jouw kind(jes). Heel gaaf!

DSC_6207

Na een uur in het water te hebben gelegen, gespeeld, geoefend en gezwommen te hebben is het tijd om te gaan douchen, aan te kleden en na te bespreken met Bibi hoe het is gegaan. Ze waren zeer tevreden, Jaimie deed het erg goed. Het was wel een beetje koud voor hem (morgen krijgt hij 2 wetsuits aan) en hij had het eventjes beetje moeilijk toen hij de 2e x (na zijn pauze op het dok) het water in ging, maar ook dat was gauw weer voorbij.

DSC_6201

Vervolgens heeft Jaimie een heerlijke dag gehad. Hij was relaxed, heeft lekker gegeten, op bed gelegen, in zijn stoel gezeten, gewandeld met opa, oma en Dex, bij de dierenvriendjes gekeken en nog even op het strand geweest. En vooral veel op zichzelf gezeten/gelegen. De avond ging hij heerlijk naar zijn bedje om vervolgens als een blok in slaap te vallen.

Vele indrukken van deze eerste therapiedag. Maar wat heeft hij genoten en wat hebben wij genoten. Sophie werd opgevangen door het broertjes en zusjes programma en heeft al veel mogen zien. Zij zal de komende weken mee mogen helpen op het dok, een dag dolfijnentrainer zijn, speurtochten gaan ze doen en ze zal veel meer leren over alle dieren in de zee. Ze vind het nu al helemaal geweldig! En dan gaan we ook nog een family slim doen, met zn allen het water in met Kanoa. En ook Dex wordt in het hele verhaal niet vergeten.

DSC_6204

Nu lekker slapen en op naar de volgende therapie dag. Eens kijken wat deze dag ons weer gaat brengen, maar vooral Jaimie.

Liefs van ons allemaal uit het heerlijke Curacou!

18 april, de Amstel Gold Race

Afgelopen zaterdag was het zover. De weken training moesten leiden tot een soepele 150 kilometer door het Limburgse land.  Vrijdags al aangekomen in Simpelveld, ongeveer 17 kilometer van de start in Valkenburg. Een uurtje losfietsen en alvast wennen aan het klimmen en dalen. Goed om even te doen!

Zaterdag rustig opgestaan en op de fiets naar de start. Ik bemerkte een lichte spanning. Fris was het ’s morgens, hoewel de zon al volop scheen.

En dan op weg. De eerste 50 kilometer was op de Geulemerberg na, redelijk vlak. Rustig peddelen, meerijdend in groepen. De bewegwijzering is prima, de wegen worden afgezet door vrijwilligers op grote kruisingen. Ik voel me net een echte coureur.

De tweede 50 kilometer worden al wat pittiger, met ‘lange’ beklimmingen naar Camerig en over de Vaalserberg naar het drielandenpunt. Na ongeveer 4 uur rijden voelen de benen even wat slechter. Tijd voor koffie met een broodje op een terrasje. Genieten!

En dan….. wat ik al in een eerdere blog geconstateerd had wordt werkelijkheid. Het venijn zit hem in de staart! Op de Fromberg, de Eijserbosweg en de Keutenberg (gedeeltelijk 22%) kom ik op mijn kleinste verzet keurig boven. En de afdalingen zijn dan een mooie beloning voor het werk bergop. Ik herstel goed en rijd makkelijk mee met groepjes tussen de heuvels in.

En dan als laatste de Cauberg, na een mooie afdaling richting Valkenburg linksaf slaan en dan gelijk weer bergop. De echte toppers rijden in 44 seconden naar boven, ik doe er 1 minuut 53 over. Maar de voldoening als ik eenmaal boven ben is groot! We zetten onze fietsen neer bij een grote bar om onze medaille op te halen maar doen eerst een biertje. Om vervolgens tot de conclusie te komen dat we nog niet bij de finish zijn……. We moesten nog twee kilometer verder! Dan toch bij de finish waar de volgende dag ook de profs eindigen. Ik voel me nog aardig fris aan de finish. Ik ben tevreden en trots!

Jaimie is een aantal keer langsgekomen zaterdag. Figuurlijk uiteraard. Ik draag mijn steentje bij en ook dat voelt goed. Zaterdag was een mooie dag, voor mijzelf en Jaimie. Iedereen bedankt voor jullie aandacht, aanmoedigingen, steun en uiteraard jullie sponsoring. Ik vind de betrokkenheid van jullie bij de ontwikkeling van Jaimie mooi om te zien, dat is wat Jaimie verder brengt zodat hij nog meer uit het leven kan halen!

Tot een volgende keer,

Robertunnamed

1 week voor AGR: over de laatste lange training

De afgelopen week weer twee keer op de fiets gezeten. Een korte training om de benen wat los te maken om vervolgens afgelopen zondag een laatste lange training te doen. Om precies te zijn:
· Duur: 4 uur en 40 minuten
· Aantal kilometers: 122,5
· Gemiddelde snelheid: 26,2 km per uur (volgens mijn teller, niet geijkt)
· Aantal pauzes: 2 (één van twee minuten om mijn gevallen krentebol te redden en op te eten en één van een halve minuut om mijn handschoenen weer aan te trekken)
· Aantal bidonnen drinken: 2
· Eten: twee krentebollen met kaas en twee fruitkick
· Zere benen na afloop: zeker

Gestart samen met zwager Marcel voor een rit van 2,5 uur waarbij we via Uitgeest richting Alkmaar, Schagerbrug, Burgervlotbrug, Groet, Schoorl, Bergen en Egmond weer terug in Castricum kwamen. Lekker keuvelen voor de wind en vanaf de helft de wind schuin tegen of helemaal tegen. En er was wind afgelopen zondag mensen! Na 2,5 uur ging Marcel rechtdoor richting Uitgeest en sloeg ik rechtsaf richting Heemskerk, IJmuiden om nog eenmaal het kopje van Bloemendaal aan te doen. En het eerste deel dat ik alleen reed was tegenwind. De benen voelden zwaar en eenmaal aangekomen bij de sluizen van IJmuiden heb ik serieus overwogen om te draaien en weer lekker wind mee naar huis te rijden. Met zere benen en een gangetje van 20 kilometer per uur tegen de wind in…… ik zat niet lekker op de fiets, dan weer de handen boven op het stuur, dan weer in de beugel. Oh ja, dat noemen ze afzien geloof ik…..

Toch doorgereden en na ruim drie uur was ik bij het kopje. Ik omhoog. Auw zeg, na drie uur een klimmetje rijden is toch echt iets anders dan na ruim een uurtje! Met een licht verzetje kwam ik rustig boven, onderweg voorbijgesprint door ziedende veertigers op dure fietsen. Lekker afdalen en beneden omgedraaid om nog een keer omhoog te gaan. En dat ging eigenlijk alweer makkelijker dan de eerste keer. Toch besloten om daarna het kopje te laten voor wat het is en terug te gaan. En terug naar huis had ik eigenlijk geen last meer van de benen. Ik ben er doorheen gekomen en dat geeft veel vertrouwen voor aanstaande zaterdag. Die laatste 27,5 kilometer frommel ik er ook nog wel bij!

Deze week nu echt aan de supercompensatie. Veel rusten en misschien nog een uurtje op de fiets. En dan gaat het zaterdag gebeuren. I’m ready.

Ik heb inmiddels mijn startnummer binnen: mijn nummer is 14571. Zie hieronder ook de mail, mocht ik hem toch nog vergeten dan kan één van jullie lezers hem vast nog doorsturen! Ik moet ook niet vergeten om spelden mee te nemen voor het zichtbaar dragen van het rugnummer. Zal je meemaken, volledig voorbereid en niet kunnen starten omdat je je nummer niet kan zien…….

image001

Als het goed is, ben ik ook te volgen op www.amstel.nl Het lukt me nu nog niet, maar je kunt dan op mijn startnummer zoeken en zien waar ik ben.

Volgende week een laatste blog met mijn ervaringen van mijn rit. Keep you posted!

2 weken voor AGR: over supercompensatie en intervaltraining

Ik heb deze week ongepland aan supercompensatie gedaan. Supercompensatie doe je normaal gesproken een week voor de koers die je rijdt. Dan neem je zoveel als mogelijk rust en train je heel licht. Ik ben onbedoeld alvast wat eerder ermee begonnen. Ik kan het ook heel goed; rust houden. En ik moet zeggen, de trainingen die ik gedaan heb deze week gingen behoorlijk lekker!

Robert

Twee trainingen heb ik deze week gedaan. Kort en gericht op interval. Eén keer op de mountainbike in het duin, en de tweede training was op de weg richting Bergen aan Zee. Daar heb je vanaf de rotonde een oplopend stuk van één a twee kilometer, met aan het einde een venijnig stukje omhoog. Heb ik twee keer van beide kanten gedaan. Op een zwaar verzet, blijven zitten en dan rustig blijven trappen. Goed voor de macht in de bovenbenen! Is ook goed te zien op mijn app, die ik vaak aanzet als ik ga fietsen. Groene en rode vlakken wisselen zich keurig af.

De eerste keer dat ik ‘omhoog’ reed, haalde ik een wielrenner in die al enige tijd voor mee reed. Toen ik dichterbij kwam zag ik dat hij in zijn ‘normale’ korte broek en op zijn instappertjes op ‘normale’ trappers (wel keurig met helm) toch een aardig tempo reed. Ik was hem al even voorbij, keek achterom en zag hem nog vlak achter me…… Ik moest nog behoorlijk doortrappen om hem te lossen op de ‘klim’! Zo zie je maar, je kan nog zo’n professionele uitrusting hebben, uiteindelijk zijn het toch de benen die de trappers laten draaien.

Terug door de duinen richting Egmond. Dokkerend over de klinkers voel ik me net Niki Terpstra op de Oude Kwaremont en de Paddenstraat. Op een klein verzet, snel draaien, machtig!

Robert4

Over uitrusting gesproken, ik ben de laatste weken wat aan het experimenteren geweest met mijn kleding. In het begin droeg ik veel mijn dikke ‘winterjas’, maar de laatste tijd draag ik meerdere lagen over elkaar. Eerst vier lagen: beenstukken, zweetshirt, koersshirt met korte mouwen, armstukken, koersshirt met lange mouwen en een ‘windstopper’ (dun jack zonder mouwen die wind tegenhoudt maar wel ventileert). Deze week drie lagen, zonder koersshirt met korte mouwen. Dit gaat goed, het is nog steeds warm genoeg. Je kunt je met meerdere lagen ook makkelijker aanpassen aan de weersomstandigheden. Ik verwacht namelijk dat het over twee weken nog wat fris zal zijn in de ochtend, maar dat de temperatuur zal stijgen in de middag. Kan ik me mooi nog ontdoen van één of twee laagjes!

Robert5

Voor zover weer, komende week nog werken aan de inhoud door langere ritten te doen.

Keep you posted!

3 weken voor AGR, over vooruit kijken en gelletjes

Nog 3 weken te gaan, afgelopen week heb ik niet zoveel gefietst als ik graag gewild had. Drukte op het werk betekende niet op de fiets heen en terug, wat al snel 2,5 uur aan werktijd kost. En in het weekend korter gefietst dan gepland. Het weer werkt ook niet mee deze dagen. Veel regen, veel wind. Zat vandaag nog Gent Wevelgem te kijken waar wielrenners gewoon van de fiets werden geblazen. Onstuimig maart…..

Wat ik dan wel heb gedaan? Anderhalf uur op de mountainbike. Lekker door de duinen tussen de Schotse Hooglanders en de wilde paarden door. Blijft genieten! Was samen met een vriend van me. Een sportieve jongen die moeite had om bij te blijven. Ik ben in conditie! Verder mannen van middelbare leeftijd vloekend langs me gehad omdat ik niet voor me zou kijken. Jongens……..
20150329_092340
Nu nog de laatste duurkilometers maken. Moet deze week beter lukken.

Vrijdag ook alvast de laatste Isostar voeding gekocht. Een grote pot poeder voor de isotone dorstlessing, twee pakken gelletjes en een stuk of vier repen met genoeg calorieën voor drie dagen stuiteren als je wilt. Daaraan zal het in ieder geval niet liggen! De kunst is wel om het ook allemaal op te eten tijdens de rit. Ik heb gemerkt dat dat toch wel discipline vergt. Iedere drie kwartier iets eten voorkomt hongerklop. Belangrijk!

Verder het parcours alvast bekeken. Na de eerste twee heuvels is het redelijk vlak. Het venijn zit hem (zoals zo vaak) in de staart. Het komt nu snel dichterbij. Zin in!

Keep you posted

image003

4 weken voor AGR, Scooters en Het Kopje  

Nog 4 weken te gaan, afgelopen week weer ruim 150 kilometer op de fiets gezeten, weliswaar verdeeld over twee dagen. Straks moet dat op één dag

Allereerst afgelopen donderdag op de fiets naar het werk geweest. Heen was het mistig, maar met een lichte wind in de rug ging het prima! Enkele keren werd ik voorbijgereden door een scooter. Ik moet dan altijd direct denken aan collega wielrenners die hele stukken achter een scooter aanrijden. Lekker uit de wind. Ik vraag me altijd af hoe ze dat dan doen. Die scooters gaan allemaal minimaal tien kilometer harder dan ik! Hoe ga ik in godsnaam in het wiel komen? Laatst vertelde iemand me dat het alleen kan bij ‘scooters zonder helm’.Oke!Robert1

En ja hoor, als ik al in de haven van Amsterdam fiets, komt er dan eindelijk eentje heel rustig voorbijgereden! Ik pik in en ik kan precies 500 meter lekker in de luwte achter de scooter aan. Dan slaat hij links en moet ik rechts………

Terug is de wind behoorlijk opgestoken en is hij niet gedraaid. Tegen dus. Langs het kanaal prima, maar hoe dichter ik bij huis kom hoe meer de wind me tegen gaat staan. Wel goed voor de benen!

En dan afgelopen zondagmiddag met het mooie weer een training van 2 uur en 40 minuten gedaan. Ik had me voorgenomen om naar het Kopje van Bloemendaal te gaan, de enige ‘heuvel’ in de wijde omtrek. Ik was er al eens geweest maar wist niet precies meer hoe ik moest rijden. Dus met de navigatie op de telefoon aan onderweg. Rijd ik midden door het bos bij Santpoort en Bloemendaal en het enige wat ik hoor is ‘keer om, keer om’!! Overigens nog best lastig te verstaan als je telefoon in je achterzak zit en de wind om je oren suist…

robert 3

Het was even zoeken, maar daar was hij dan eindelijk: Het Kopje. Het is een paar honderd meter klimmen, maar het geeft me wel weer even gevoel in de benen. Oh ja, zo gaat dat ook alweer als je omhoog rijdt! Om vervolgens slalommend tussen de skateboarders af te dalen en om te draaien voor nog een klim. Bovenop stuiter ik alle kanten op door de klinkers en twijfel ik weer even of ik mijn band niet lek heb gereden. Na vier keer op en af en besluit ik weer naar huis te gaan. Mooie rit, de benen voelen steeds beter aan!

Komende week weer een dag op de fiets naar het werk en dan in het weekend weer een lange rit. Een uitdaging gezien het feit dat Roos de komende tien dagen in Thailand is en ik alleen met de kinderen ben. Daar vinden we wel wat op!

robert2

5 weken voor AGR

o, mijn eerste blog over de aanloop naar de Amstel Gold Race (ofwel AGR). Ik laat jullie iedere week weten waar ik sta met mijn training. Om een inkijkje te geven in de voorbereiding en wat ik vind dat nodig is om de 150 kilometer op 18 april te kunnen uitrijden.

Wat ik al gedaan heb? Nou, de hele winter doorgetraind. Eén keer per week intervaltraining op de rollerbank in de schuur (een uur tot anderhalf uur). Eén keer per week op de mountainbike in de duinen (anderhalf tot twee uur). Volgens schema van zwager Marcel (ex profwielrenner). En wat krachttraining (squatten met Loek op mijn rug) en oefeningen voor de coördinatie. Allemaal om stabiel op de fiets te zitten. Twee weken geleden ben ik weer op de weg gestart om uithoudingsvermogen op te doen. Het is nu zaak om de broodnodige kilometers te maken!

Afgelopen woensdag weer op de fiets naar mijn werk geweest (37 kilometer naar Amsterdam Sloterdijk, via IJmuiden). Was koud ‘s morgen, ongeveer 2 graden! Twee broeken aan, twee shirts, thermo overschoenen en mijn dikke jas. Gelukkig komt de zon snel op en dan is het goed te doen. Terug wind mee langs het Noordzeekanaal. Lekker hoor!!

Vandaag een rit van 3 uur gedaan met mijn zwager Marcel. Hij gaat ook mee de AGR fietsen. We rijden door de duinen van Egmond en Bergen richting Camperduin. Ik zit steeds naar mijn achterband te kijken, heb het idee dat ik op een lekke band rijd! Heb ik nu het ventiel goed dichtgedraaid dat ik vanmorgen mijn banden oppompte? Blijkt niet zo te zijn, mijn gedachten nemen een loopje met me. Het is grijs, een graad of 5. Weer dikke kleren aan, muts onder mijn helm. Heb in beter weer gereden. Er staat nog aardig wat wind merken we als we door de polder de oversteek maken richting Warmenhuizen en Langedijk. Even koffie met appelgebak (om de calorieën aan te vullen Glimlach Emoticon) en daarna via Oterleek naar Stompetoren. Windje van de zijkant, zo eentje waar je net niet lekker van kan profiteren. Marcel geeft even gas en na 500 meter word ik uit het wiel gereden. Lekker hoor….. We steken over naar het Alkmaardermeer en rijden naar Krommenie. En dan, eindelijk (en uiteraard goed bedacht) van Krommenie terug naar Uitgeest en Castricum met de wind in de rug. Rustig pedalerend rijden we de laatste kilometers weg. Eenmaal thuis staat er 85 kilometer op de teller. Dik tevreden, ik voel de conditie verbeteren!

Aankomende week weer naar het werk fietsen en in het weekend een lange rit. Keep you posted!

Robert